مـژدۀ مـیـلاد تـو، نـفـحـۀ باد صباست            رایـحــۀ یــاد تـو بـا دل مـا آشـنــاسـت

آمـدى و بـاب هر حـاجـت دلـهـا شدى            باب حوائج تویى، نام تو ذکر خـداست

عـرش الـهـى اگـر، جـلوه گـه حق بود            بارگهت کاظمین، خود حرم کبریاست

قـبـلـۀ قـدوسـیـان، کـوى مـصـفـاى تـو            نام دل آراى تو، کعـبۀ حـاجات ماست

یوسف زهرایى و گوشۀ زنـدان و چاه            کنج سیه چال تو، به غصه ات مبتلاست

شادى میـلاد تو، توأم اشک است و آه            چون که غمین هر دل از کوفه وشام بلاست

محـفـل مـولـودى‏ ات، کـربـبـلایى شده            گوشۀ لبخـند ما، هـمره اشک عزاست